Υπάρχει πολιτική;

Tου Κωστα Καλλιτση / kkallitsis@kathimerini.gr

Κάποιοι εντοπίζουν τη ρίζα των σημερινών προβλημάτων στο «έλλειμμα πολιτικής». Επειδή δεν υπάρχει πραγματική πολιτική, λένε, γι’ αυτό τίποτα δεν πάει καλά στον τόπο μας. Το πρόβλημα είναι διαφορετικό. Τα πράγματα πάνε προς το χειρότερο επειδή, αντιθέτως, υπάρχει πλεόνασμα μιας συγκεκριμένης πολιτικής. Το δυστύχημα δεν είναι η απουσία, είναι η πλημμυρίδα μέτρων και δράσεων μιας πολιτικής που υπηρετεί συμφέροντα χωρίς (καν) να διαθέτει την πυξίδα του δημοσίου συμφέροντος.

Οταν ετοιμάζονται να καταστρέψουν (α λα ισπανικά) τις ελληνικές ακτές και να επιτρέψουν στην Αθήνα να σκαρφαλώσει εκεί ψηλά στον Υμηττό, γνωρίζουν καλά τι πράττουν. Υπηρετούν τα παρασιτικά συμφέροντα που ευδοκιμούν από την κερδοσκοπία στη γη, σε βάρος των υπολοίπων και των επόμενων γενιών. Αυτό, είναι μια πολιτική.

Ο ευτελισμός των προγραμμάτων Stage τόσο ώστε, αντί να προσφέρουν επαγγελματική εμπειρία, να γίνονται μηχανισμοί οικονομικής εξάρτησης στρατιών νέων ανθρώπων και «εκπαίδευσής» τους στο οδυνηρό μάθημα της απόλυτης ανασφάλειας, αυτό είναι μια πολιτική. Υπηρετεί το σύστημα της πολιτικής πατρονίας, εμποδίζει την ανάπτυξη του ανθρώπινου κεφαλαίου.

Προφανώς είναι άκρως συνειδητή πολιτική η εκτίναξη του δημοσίου χρέους στα 238 δισ. ευρώ, η αύξησή του κατά 60 δισ. ευρώ μέσα στην τελευταία 5ετία. Διότι έτσι, και χωρίς ανάλογη φορολογική επιβάρυνση των ενδιαφερομένων, έκαναν 100.000 προσλήψεις στο κράτος, εφαρμόστηκε η πολιτική της σπατάλης υπέρ του κοινωνικού παρασιτισμού, έτσι αγοράστηκαν μερικές δεκάδες «Πόρσε» από τα τρωκτικά του ΕΣΥ και τους συνδαιτυμόνες τους, έτσι διατηρούνται εν ζωή οργανισμοί της... Κωπαΐδας ή της Σπερχειάδας ή άλλων 998, που ανέσυρε από τα συρτάρια ο νέος υπουργός Οικονομίας.

Πολιτική είναι, η συντήρηση του έτερου κυκλώματος πατρονίας με πυλώνες Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, που αρνούνται να λογοδοτήσουν για τις δαπάνες τους, που κόβουν δέντρα και φυτεύουν άλλα στη θέση τους – σε δουλειά να βρίσκονται, τα λεφτά να δικαιολογούν.

Πολιτική είναι, η δαπανηρή χειραγώγηση της κοινής γνώμης, με επιλεκτικές ή, άλλοτε, με μαζικές προσλήψεις δημοσιογράφων ή συγγενών δημοσιογράφων, σε «αγροτικά κανάλια», σε «κανάλια της Βουλής» (αυτό μας έλειπε!), σε «κανάλια του Δήμου», σε κρατικές ραδιοφωνίες, κρατικές τηλεοράσεις και (βεβαίως!) σε κρατικές τράπεζες και λοιπές επιχειρήσεις δημοσίου συμφέροντος.

Οταν προσφέρουν 500 εκατ. ευρώ στα αφεντικά του Κάμπου που εισπράττουν επιδοτήσεις περιμένοντας την εκτροπή του Αχελώου, ασκούν συγκεκριμένη πολιτική. Η οποία υπηρετεί τα κοινωνικά συμφέροντα της καθυστέρησης στην αγροτική οικονομία, στερεί πόρους από την επιχειρηματικότητα των νέων αγροτών, τους στερεί ευκαιρίες και επιστημονική υποστήριξη.

Μικρή αναδρομή στο παρελθόν: Οταν στις παραμονές των εκλογών 2004, ο κ. Κ. Καραμανλής ανέμιζε τη γνωστή μελέτη τριών οικονομολόγων για λογαριασμό της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, και βεβαίωνε ότι θα εξοικονομεί 10 δισ. ευρώ κάθε χρόνο από την καταπολέμηση της σπατάλης και της διαφθοράς, κάποια πολιτική πρέπει να είχε κατά νου. Ασκησε μια πολιτική αντίθετη, που απέδωσε σκάνδαλα με swap, ληστείες με δομημένα, offshore και Βατοπέδια, πλουτισμό υπουργών και κουμπάρων. Ηταν μια απολύτως πραγματική πολιτική. Χωρίς σχέδιο, ασφαλώς ναι. Χωρίς κοινωνικές αναφορές, ασφαλώς όχι. Κάποιους συνέφερε. Σε όλους τους άλλους, μας υπενθύμισε πόσο αναγκαία είναι μια πολιτική που θα έχει γνώμονα το δημόσιο συμφέρον.