Τίποτε
Του Δημήτρη Μητρόπουλου mhtro@dolnet.gr
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 16 Φεβρουαρίου 2009
ΟΛΑ ΠΕΦΤΟΥΝ. Οι αγορές. Τα νομίσματα. Το πετρέλαιο. Η ανάπτυξη. Ο πληθωρισμός. Και, βεβαίως, τα νούμερα των πολιτικών στις δημοσκοπήσεις. Μόνη εξαίρεση ο Μπαράκ Ομπάμα. Η εκλογή του υπήρξε, άλλωστε, αντίδραση στην κρίση.
ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ η ύφεση βαραίνει περαιτέρω την ατμόσφαιρα ενός χειμώνα με χαμηλές θερμοκρασίες. Πρόεδρος εδώ και ενάμιση χρόνο, ο Νικολά Σαρκοζί είχε ξεκινήσει με φόρα. Πολιτικός με αυτοπεποίθηση και δημοτικότητα, ήθελε να βγάλει τη Γαλλία από τη στατικότητα της προηγούμενης δεκαετίας. Και να χτίσει μια διακυβέρνηση που να συνθέτει πρόσωπα, θρησκείες και ιδεολογίες. Εξ ου και το άνοιγμα στους Σοσιαλιστές, αλλά και στις μειονότητες. Ο ΣΑΡΚΟΖΙ είχε μια δυναμική προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης το προηγούμενο εξάμηνο, εκμεταλλευόμενος και το επεισόδιο στη Γεωργία. Αλλά τον πρόλαβε η οικονομική κρίση. Αυτό που δεν έκανε η γρίπη των πουλερικών στην Ευρώπη, το κατάφερε η πιστωτική αποσάθρωση των τραπεζών. Το πρόβλημα ξεκίνησε από την Αμερική και μετά πέρασε τον Ατλαντικό. Ένα ντόμινο που ξεκίνησε από τα στεγαστικά δάνεια, πέρασε στα τιτλοποιημένα χρεόγραφα, μεταστάθηκε στα χρηματιστήρια και μόλυνε, τελικά, την πραγματική οικονομία. ΥΠΕΡΚΙΝΗΤΙΚΟΣ, ο Σαρκοζί πολλαπλασίασε τις έκτακτες συνόδους κορυφής, φώναξε στο Μέγαρο των Ηλυσίων τους Γάλλους τραπεζίτες κι ετοίμασε ένα πακέτο ανάκαμψης. Ωστόσο, τίποτε από αυτά δεν σταμάτησε την ύφεση που απειλεί με λουκέτο τη γαλλική αυτοκινητοβιομηχανία. Για να σώσει τη Ρενό ή την Πεζό, η γαλλική κυβέρνηση ανοίγει τους κρουνούς της χρηματοδότησης και κινδυνεύει να μπει στο στόχαστρο των Βρυξελλών- όπως η κυβέρνηση Καραμανλή με τις ενισχύσεις για τους αγρότες.
ΠΑΓΙΔΕΥΜΕΝΟΣ από την οικονομία, ο Σαρκοζί έχει βρει τα όρια της πολιτικής. Παρά την πρόσφατη ζωντανή τηλεοπτική του συνέντευξη, η δημοτικότητά του έχει πέσει στο 32%- δηλαδή το μισό του Ομπάμα. Στην Ευρώπη, η Άνγκελα Μέρκελ δεν χάνει ευκαιρία να δείξει ποιος έχει τα ηνία. Μοναδική παρηγοριά η διάλυση και οι γυναικοκαβγάδες Σεγκολέν- Μαρτίν Ομπρί στους Σοσιαλιστές. Ωστόσο ο φόβος αφορά την αντίδραση της γαλλικής κοινωνίας, η οποία εύκολα βγαίνει στον δρόμο. Ο Σαρκοζί κάνει ό,τι μπορεί για να μην την προκαλέσει. Δηλαδή δεν κάνει τίποτε.
Τίποτε
Του Δημήτρη Μητρόπουλου mhtro@dolnet.gr
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 16 Φεβρουαρίου 2009
ΟΛΑ ΠΕΦΤΟΥΝ. Οι αγορές. Τα νομίσματα. Το πετρέλαιο. Η ανάπτυξη. Ο πληθωρισμός. Και, βεβαίως, τα νούμερα των πολιτικών στις δημοσκοπήσεις. Μόνη εξαίρεση ο Μπαράκ Ομπάμα. Η εκλογή του υπήρξε, άλλωστε, αντίδραση στην κρίση.
ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ η ύφεση βαραίνει περαιτέρω την ατμόσφαιρα ενός χειμώνα με χαμηλές θερμοκρασίες. Πρόεδρος εδώ και ενάμιση χρόνο, ο Νικολά Σαρκοζί είχε ξεκινήσει με φόρα. Πολιτικός με αυτοπεποίθηση και δημοτικότητα, ήθελε να βγάλει τη Γαλλία από τη στατικότητα της προηγούμενης δεκαετίας. Και να χτίσει μια διακυβέρνηση που να συνθέτει πρόσωπα, θρησκείες και ιδεολογίες. Εξ ου και το άνοιγμα στους Σοσιαλιστές, αλλά και στις μειονότητες. Ο ΣΑΡΚΟΖΙ είχε μια δυναμική προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης το προηγούμενο εξάμηνο, εκμεταλλευόμενος και το επεισόδιο στη Γεωργία. Αλλά τον πρόλαβε η οικονομική κρίση. Αυτό που δεν έκανε η γρίπη των πουλερικών στην Ευρώπη, το κατάφερε η πιστωτική αποσάθρωση των τραπεζών. Το πρόβλημα ξεκίνησε από την Αμερική και μετά πέρασε τον Ατλαντικό. Ένα ντόμινο που ξεκίνησε από τα στεγαστικά δάνεια, πέρασε στα τιτλοποιημένα χρεόγραφα, μεταστάθηκε στα χρηματιστήρια και μόλυνε, τελικά, την πραγματική οικονομία. ΥΠΕΡΚΙΝΗΤΙΚΟΣ, ο Σαρκοζί πολλαπλασίασε τις έκτακτες συνόδους κορυφής, φώναξε στο Μέγαρο των Ηλυσίων τους Γάλλους τραπεζίτες κι ετοίμασε ένα πακέτο ανάκαμψης. Ωστόσο, τίποτε από αυτά δεν σταμάτησε την ύφεση που απειλεί με λουκέτο τη γαλλική αυτοκινητοβιομηχανία. Για να σώσει τη Ρενό ή την Πεζό, η γαλλική κυβέρνηση ανοίγει τους κρουνούς της χρηματοδότησης και κινδυνεύει να μπει στο στόχαστρο των Βρυξελλών- όπως η κυβέρνηση Καραμανλή με τις ενισχύσεις για τους αγρότες.
ΠΑΓΙΔΕΥΜΕΝΟΣ από την οικονομία, ο Σαρκοζί έχει βρει τα όρια της πολιτικής. Παρά την πρόσφατη ζωντανή τηλεοπτική του συνέντευξη, η δημοτικότητά του έχει πέσει στο 32%- δηλαδή το μισό του Ομπάμα. Στην Ευρώπη, η Άνγκελα Μέρκελ δεν χάνει ευκαιρία να δείξει ποιος έχει τα ηνία. Μοναδική παρηγοριά η διάλυση και οι γυναικοκαβγάδες Σεγκολέν- Μαρτίν Ομπρί στους Σοσιαλιστές. Ωστόσο ο φόβος αφορά την αντίδραση της γαλλικής κοινωνίας, η οποία εύκολα βγαίνει στον δρόμο. Ο Σαρκοζί κάνει ό,τι μπορεί για να μην την προκαλέσει. Δηλαδή δεν κάνει τίποτε.
ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ η ύφεση βαραίνει περαιτέρω την ατμόσφαιρα ενός χειμώνα με χαμηλές θερμοκρασίες. Πρόεδρος εδώ και ενάμιση χρόνο, ο Νικολά Σαρκοζί είχε ξεκινήσει με φόρα. Πολιτικός με αυτοπεποίθηση και δημοτικότητα, ήθελε να βγάλει τη Γαλλία από τη στατικότητα της προηγούμενης δεκαετίας. Και να χτίσει μια διακυβέρνηση που να συνθέτει πρόσωπα, θρησκείες και ιδεολογίες. Εξ ου και το άνοιγμα στους Σοσιαλιστές, αλλά και στις μειονότητες. Ο ΣΑΡΚΟΖΙ είχε μια δυναμική προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης το προηγούμενο εξάμηνο, εκμεταλλευόμενος και το επεισόδιο στη Γεωργία. Αλλά τον πρόλαβε η οικονομική κρίση. Αυτό που δεν έκανε η γρίπη των πουλερικών στην Ευρώπη, το κατάφερε η πιστωτική αποσάθρωση των τραπεζών. Το πρόβλημα ξεκίνησε από την Αμερική και μετά πέρασε τον Ατλαντικό. Ένα ντόμινο που ξεκίνησε από τα στεγαστικά δάνεια, πέρασε στα τιτλοποιημένα χρεόγραφα, μεταστάθηκε στα χρηματιστήρια και μόλυνε, τελικά, την πραγματική οικονομία. ΥΠΕΡΚΙΝΗΤΙΚΟΣ, ο Σαρκοζί πολλαπλασίασε τις έκτακτες συνόδους κορυφής, φώναξε στο Μέγαρο των Ηλυσίων τους Γάλλους τραπεζίτες κι ετοίμασε ένα πακέτο ανάκαμψης. Ωστόσο, τίποτε από αυτά δεν σταμάτησε την ύφεση που απειλεί με λουκέτο τη γαλλική αυτοκινητοβιομηχανία. Για να σώσει τη Ρενό ή την Πεζό, η γαλλική κυβέρνηση ανοίγει τους κρουνούς της χρηματοδότησης και κινδυνεύει να μπει στο στόχαστρο των Βρυξελλών- όπως η κυβέρνηση Καραμανλή με τις ενισχύσεις για τους αγρότες.
ΠΑΓΙΔΕΥΜΕΝΟΣ από την οικονομία, ο Σαρκοζί έχει βρει τα όρια της πολιτικής. Παρά την πρόσφατη ζωντανή τηλεοπτική του συνέντευξη, η δημοτικότητά του έχει πέσει στο 32%- δηλαδή το μισό του Ομπάμα. Στην Ευρώπη, η Άνγκελα Μέρκελ δεν χάνει ευκαιρία να δείξει ποιος έχει τα ηνία. Μοναδική παρηγοριά η διάλυση και οι γυναικοκαβγάδες Σεγκολέν- Μαρτίν Ομπρί στους Σοσιαλιστές. Ωστόσο ο φόβος αφορά την αντίδραση της γαλλικής κοινωνίας, η οποία εύκολα βγαίνει στον δρόμο. Ο Σαρκοζί κάνει ό,τι μπορεί για να μην την προκαλέσει. Δηλαδή δεν κάνει τίποτε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου