Οι «πονοκέφαλοι» των πολιτικών Tης Eλλης Tριανταφυλλου Kατά μίαν έννοια, δεν έχουν άδικο όσοι λένε ότι η Ελλάδα είναι παράδεισος. Οποιος αισθάνεται ότι δεν αντέχει άλλο να ακούει για την διεθνή οικονομική κρίση και τις επίπονες προσπάθειες που καταβάλλουν τα επιτελεία σε ολόκληρο τον κόσμο για να περιορίσουν τις συνέπειές της, μπορεί να έρθει για λίγες μέρες διακοπές στη χώρα μας και θα νιώσει... άλλος άνθρωπος. Θα στηθεί μπροστά από τις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα και πολύ γρήγορα θα ξεχάσει όσα ήξερε και θα διαπιστώσει ότι εμείς εδώ, περί άλλα τυρβάζουμε. Μπορεί και να σκεφτεί ότι όλα αυτά που επί τρεις μήνες τώρα ακούει σχετικά με το βάθος, την έκταση, την ένταση και τη χρονική διάρκεια της οικονομικής κρίσης υπήρχαν μόνο στη φαντασία του και ότι τα πραγματικά διλήμματα είναι αλλού! Αλλιώς, πώς να εξηγήσει π.χ. κανείς την εικόνα που καθημερινά παρουσιάζει η κυβερνώσα παράταξη, με υπουργούς και βουλευτές να πιάνουν από το πρωί στασίδι στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ και να φλυαρούν ακατάπαυστα επί παντός του επιστητού; Πώς να δεχθεί ο κάθε καλοπροαίρετος πολίτης που το τελευταίο τρίμηνο προσπαθεί σαστισμένος και τρομαγμένος να καταλάβει τι γίνεται και, κυρίως, τι τον περιμένει, και αν θα έχει δουλειά για να πληρώνει το ενοίκιο και τα φροντιστήρια των παιδιών, ότι υπάρχουν εθνοπατέρες και μάλιστα της κυβερνητικής πλειοψηφίας –με αυξημένη ευθύνη, δηλαδή, απέναντι στο κοινωνικό σύνολο– που αδιαφορούν επιδεικτικά για τη λαίλαπα που έχει ξεσπάσει στο παγκόσμιο στερέωμα και τις επαπειλούμενες συνέπειές της; Είναι δυνατόν, αντί να ψάχνουν από το πρωί μέχρι το βράδυ τρόπους για την προστασία των πολιτών από τα χειρότερα και λύσεις για την ανακούφισή τους, να διαπληκτίζονται δημοσίως και μάλιστα με όρους κουτσομπολιού; Εχει καμιά λογική να απασχολούν την κοινή γνώμη με τα σχέδια και τις επιδιώξεις τους για την επόμενη ημέρα στο κόμμα τους και να μην παιδεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ το μυαλό τους για να βρουν πώς θα βοηθήσουν την κυβέρνησή τους να ξεπεράσει με τα λιγότερα την κρίση; Ποιος τους είπε ότι, τουλάχιστον αυτή τη στιγμή, ο κόσμος δίνει έστω και μία δεκάρα για τη γνώμη του ενός ή του άλλου βουλευτή ή για το αν θα εκλεγεί ή δεν θα εκλεγεί και ποιον θα στηρίξει για αρχηγό στην επόμενη Βουλή; Ναι. Ηταν ορθή και λογική η επισήμανση του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή ότι για την υπέρβαση της κρίσης χρειάζεται πολιτική, κοινωνική και συνδικαλιστική συναίνεση και συνεννόηση. Μόνο που η κοινωνία, τουλάχιστον, έχει κάθε λόγο να μη συναινεί σε οτιδήποτε, αν αφενός δεν γνωρίζει τις πραγματικές διαστάσεις των προβλημάτων με τις οποίες βρίσκεται αντιμέτωπη και αφετέρου δεν βλέπει καμία διάθεση σοβαρής διαχείρισης από τους καθ’ ύλην αρμόδιους. Ακόμη κι αν οφείλει κάποια αυτοκριτική για τη δική της βολή, αυτή δεν μπορεί να προηγηθεί των πολιτικών. Των κυβερνώντων, αλλά και των εν αναμονή, οι οποίοι, σε πείσμα της κοινής γνώμης που παρά τη δυσαρέσκεια έχει τη σωφροσύνη να λέει «όχι» σε εκλογές εν μέσω οικονομικής κρίσης, επιμένουν να ζητούν κάλπες την άνοιξη. Γιατί; Γιατί έτσι θέλουν και γιατί αυτό κρίνουν ότι τους βολεύει και τους ξεχωρίζει. Αξιοι. Είναι οι μοναδικοί σε ολόκληρη την Ευρώπη που ζητούν εκλογές εδώ και τώρα, αγνοώντας πεισματικά τα χαρακτηριστικά της συγκυρίας. Κατά πού να κάνει, άραγε, κανείς; Μήπως προς την Αριστερά; Προς τον ΣΥΡΙΖΑ; Μα, και το κόμμα του κ. Αλαβάνου, ως φαίνεται, δεν προλαβαίνει να ασχοληθεί με την κρίση. Πρέπει να αποφασίσει εδώ και τώρα αν θα συνεργαστεί ή όχι με το ΠΑΣΟΚ, σε περίπτωση εκλογικής πρωτιάς του πρώτου. Δύσκολοι καιροί, επίπονα διλήμματα. Οπως αυτό του πολυσχιδούς γαλάζιου βουλευτή που βασανίζεται (σ.σ.: και μας βασανίζει) καθημερινά για το τι θα γίνει στη Ν.Δ. μετά τις εκλογές – που ουδείς ξέρει πότε θα γίνουν. Ας κραυγάζουν οι σοβαροί ότι η κρίση είναι πολυεπίπεδη και η εποχή άκρως επικίνδυνη. Ας τους γυρίζουν την πλάτη οι πολίτες, απογοητευμένοι από την ελαφρότητα, τη γραφικότητα και τον αμοραλισμό. Τον χαβά τους, αυτοί!

Hμερομηνία :  11/2/09    Copyright:  http://www.kathimerini.gr